Woezel in Woef-magazine

Beste Woef-redactie,

Ik zou jullie graag het verhaal van Woezel willen vertellen. Woezel is een labradorteefje van 2 jaar en 4 maanden. Ze werd als puppy aangekocht door het Belgisch Centrum voor Geleidehonden (BCG) en kwam na 8 weken terecht bij haar pleeggezin.

Lut en André gaven Woezel een veilige en liefdevolle plek in hun gezin. Een jaar lang hebben zij er alles aan gedaan om van Woezel een evenwichtige en sociale hond te maken. En dat is hen zeker gelukt!

Als Lut en André er eens even tussenuit gingen, kwam Woezel naar ons. Mijn man en ik zijn tevens vrijwilligers voor het BCG en geregeld krijgen we de vraag om vakantie-opvang te voorzien voor één van de geleidehonden in opleiding.

Zo kwam Woezel voor het eerst bij ons terecht in augustus 2017. In die drie weken dat ze bij ons was, leerden we Woezel echt kennen. Een rustige, vriendelijke en gehoorzame hond. Een zaligheid om in huis te hebben. We namen haar zoveel mogelijk mee, naar de meest uiteenlopende plekken. Een bezoekje aan een warenhuis, een restaurant of een winkel,… overal werd ze toegelaten. Het voordeel van een geleidehond (in opleiding)!

Woezel keerde nog verschillende keren terug naar ons en we kregen dan ook de vraag van het BCG of we niet het “boardergezin” van haar wilden worden. Een boardergezin? Wat is dat? Ik leg het even uit…Na een jaar in een pleeggezin te hebben verbleven, komen de honden binnen op het centrum voor hun training. Als de instructeurs opmerken dat een hond zich niet zo makkelijk kan aanpassen aan het verblijf in het centrum, zoeken ze gezinnen in de buurt die de hond willen/kunnen opvangen.

De hond gaat ’s morgens naar het BCG en ’s avonds terug naar het boardergezin. En dit gedurende de ganse training. Gemiddeld zo’n 5 à 6 maanden.

Wij moesten niet lang nadenken toen ons deze vraag gesteld werd. Wij kenden Woezel ondertussen al en zij kende ons. Ook voor Lut en André was het een geruststelling dat ze bij ons terecht kon in een vertrouwde omgeving. Zij moesten helaas afscheid van haar nemen. Een emotioneel moment voor hen. Je hecht je namelijk heel snel aan deze honden en dan zie je hen natuurlijk niet graag vertrekken, ook al weet je dat dit ooit moet gebeuren als je je opgeeft als pleeggezin.

We spraken af dat we Lut en André regelmatig een update bezorgden over de training van Woezel.
Woezel startte haar training in november 2017. Ze had alle capaciteiten om een geweldige geleidehond te worden. Leergierig, fit en met een sterke will to please. Ook haar trainers waren ervan overtuigd dat Woezel het uitstekend zou doen. Maar enkele weken later begon Woezel mank te lopen. Een controle bij de dierenarts wees uit dat er in haar rechterelleboog een botfragment was losgekomen. Een operatie was onvermijdelijk, want dat losse fragment moest eruit. Begin dit jaar werd ze in Antwerpen geopereerd en begon haar lange revalidatie. Het was onzeker of Woezel haar opleiding nog kon verderzetten. Na haar operatie kreeg ze ook nog enkele inspuitingen in haar ellebooggewricht. De dierenartsen zagen op haar scan dat Woezel last had van artrose in de aangetaste elleboog. Dat was geen goed nieuws. Na overleg met de dierenartsen werd er dan ook beslist om Woezel uit het programma te halen.

Ze zou nooit een blindengeleidehond worden. Van een domper gesproken! Dit nieuws was een teleurstelling voor velen. Het BCG kon een geleidehond minder afgeven, een slechtziende of blinde moet nog langer wachten op zijn of haar maatje en een slecht gevoel voor Lut en André als pleeggezin. Want zij hadden zich tenslotte een jaar lang ingezet voor Woezel.

Wanneer een hond wordt afgekeurd, om welke reden dan ook, gaat men op zoek naar een forever home. Om Woezel een nieuwe verhuis te sparen en om andere persoonlijke redenen, vroegen Lut en André of wij het zagen zitten om Woezel voor altijd in huis te nemen. Mijn man en ik hebben er niet over moeten nadenken. We waren al zo gehecht geraakt aan Woezel en haar aanwezigheid. Goed wetende dat we eigenlijk een “zieke” hond in huis zouden nemen. Maar we gingen ervoor! En daar hebben we nog altijd geen seconde spijt van! We zetten alles op alles om haar pijnvrij en gelukkig te houden en dat lukt ons aardig.

Op aanraden van het BCG en dierenartsen geven we haar de juiste voeding en beweging, krijgt ze voedingssupplementen en nemen we haar mee voor hydrotherapie. We zien dat ze bij dit alles baat heeft en hierdoor pijnvrij is. Ook al loopt het “kostenplaatje” van Woezel soms op, we doen het gewoon! Het is ons zeker niet te veel. Ondertussen is Woezel 8 maanden definitief bij ons en hebben we met haar al heel wat avonturen meegemaakt. Afgelopen zomer ging ze met ons mee op roadtrip door Nederland met de mobilehome. Om haar niet te zeer te belasten zochten we een fietskar voor haar. En dat vindt ze geweldig! Ze geniet zichtbaar van onze fietstochten. En als zij geniet, genieten wij natuurlijk ook.

We kunnen haar niet meer wegdenken uit ons leven. Ze maakt ons leven zoveel mooier. Ondanks alles, zijn we heel gelukkig met haar en ik denk zij ook wel met ons.

Sam en Karen