Ogen met pootjes

Artikel S-Magazine - September / Oktober 2018

Als twintiger kreeg Kris een verkeersongeval en sindsdien is hij zwaar slechtziend. Hij onderging vele operaties en behandelingen, maar het beste resultaat boekte hij tot nog toe met zijn blindengeleidehond. Na het ongeval zag Kris nog een beetje, maar ondanks de vele operaties ging zijn zicht door de jaren heen sterk achteruit. “Er is een groot verschil tussen mensen die blind zijn vanaf hun geboorte en mensen die blind of slechtziend worden op latere leeftijd. Ik kan me nog kleuren en vormen voorstellen, ook al zie ik alles de laatste jaren door een dikke mist. Maar met Sella erbij heb ik een paar goede ogen.Niet in mijn hoofd. Wel naast me, op pootjes.”

Sella is Kris zijn 3de blindengeleidehond en woont sinds een tweetal maanden bij hem. Zijn vorige hond, Gwenny, mocht eerder dit jaar met pensioen. “Blindengeleidehonden hebben een grote verantwoordelijkheid te dragen over de mobiliteit en veiligheid van hun baasje. Ouderdomskwaaltjes en mentale moeheid kunnen ze zich niet permitteren. Afscheid nemen van zo’n hond is wel erg ingrijpend. Hij is zoveel meer dan een huisdier of hulpje. Hij is je beste maatje waar je je leven mee deelt.”

Naar de supermarkt

Slechts enkele rassen komen in aanmerking als blindengeleidehond. Pups doen een jaar ‘levenservaring’ op bij een pleeggezin en krijgen dan nog een extra jaar training in een gespecialiseerd centrum. Vervolgens gaat een blinde of slechtziende met zijn hond in opleiding en daarna wordt het duo nog enkele weken thuis begeleid. “Je hond leert de weg naar plaatsen waar je vaak komt. Zo brengt Sella me naar de supermarkt, de bank of de apotheker. Maar ik neem ook vaak de trein naar vrienden of concerten. Ze weet ondertussen perfect op welke bank ik wil zitten in het station.”

Leukste hulpmiddel

Regelmatig komt een ergotherapeut bij Kris langs om te helpen bij het aanleren van nieuwe handelingen of technieken. Een wandelroute met de hond, een recept om te koken, een nieuwe app op zijn smartphone. “Gelukkig zijn er heel wat middelen om blinden en slechtzienden een waardig leven te geven. Ik heb een programma op mijn computer dat mails of gescande documenten voorleest. En op mijn smartphone gebruik ik spraaktechnologie en een bluetooth toetsenbord waarop ik blind kan typen. Maar Sella is natuurlijk het leukste hulpmiddel. Geleidehonden zijn zeer prijzig, maar we moeten ze niet zelf betalen. De prijs varieert enorm, maar blinden en slechtzienden betalen slechts een symbolische euro. Sella werd opgeleid in één van de vele hondenscholen, die subsidies van de overheid ontvangen. Giften en acties, zoals de dopjesactie, dekken de rest van de kostprijs.”

In het Engels

Het ongeval heeft veel impact gehad op Kris. Ook als persoon. Daarom geeft hij in scholen lezingen over zijn ervaringen en doet hij vrijwilligerswerk. “Kinderen zijn dol op blindengeleidehonden. Sella is thuis een hond zoals alle andere, maar eens ze buitengaat in haar harnas, kan ze heel wat meer. Ik toon de kinderen hoe Sella op commando de deur, de lift of de oversteekknop aan verkeerslichten vindt. Hoe ze me rond obstakels en naar lege
zitplaatsen leidt. Ik vertel ook dat je een blindengeleidehond nooit mag aanraken, want dat leidt hem af van zijn werk. Zo’n hond is een perfect aanknopingspunt voor een praatje en veel mensen willen hem graag aaien of ertegen babbelen.
Daarom leiden heel wat hondenscholen blindengeleidehonden op in het Engels. Praat je Nederlands of Frans, dan weet de hond dat het geen commando is.”

Geen voetbal

Voor Kris is zijn hond een zegen. “Pas jaren na mijn ongeval liet ik me overhalen om een blindengeleidehond in huis te halen. Ik dacht dat het niets voor mij zou zijn … tot ik met mijn 1ste viervoeter op pad ging, wat een revelatie! Er zijn 100 000 dingen die ik niet meer kan,
maar wat ik wél kan, doe ik ook. En dat heb ik voor een groot stuk aan mijn hond te danken. Sella gaat overal mee naartoe, behalve naar het voetbal. Club Brugge is wat te overweldigend voor haar (lacht).