Op 16 juni 2016 namen we afscheid van Adeline Valkenborg. Het was een ongewenst, gedwongen afscheid. Adeline was de oprichtster van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden, ondanks haar visuele beperking.
30 jaar geleden stampte Adeline Valkenborg het Belgisch Centrum voor Geleidehonden zelf uit de grond. Uit noodzaak: het gependel naar haar werk elke dag, was bijna ondoenbaar met een witte stok. Toen haar man zich op een dag had verslapen en niet op tijd aan het station was geraakt om haar op te pikken, sukkelde Adeline op haar eentje naar huis. Eenmaal thuisgekomen, hakte ze de knoop door: dat moest voortaan anders.
Geleidehonden waren een zeldzaamheid eind jaren tachtig en zelfs bijna onvindbaar. Via kennissen waren Adeline en haar man toch één op het spoor gekomen in Groot-Brittannië. Ze moesten de hond ophalen in Frankrijk, waar Adeline nog drie weken met hem kon trainen. Nadien wilde iedere blinde en slechtziende kennis van het koppel ook zo'n hond, waardoor het idee groeide om met een trainingscentrum te beginnen.
Het oprichten van een opleidingscentrum voor geleidehonden is geen exacte wetenschap. Doorheen de jaren waren er verschillende problemen die aangepakt moesten worden en organisatorisch en financiele moeilijkheden die bestaan van het centrum bedreigden. Adeline liet zich echter nooit van haar doel afbrengen en bleef bouwen aan een succesvol opleidingscentrum. Hoewel haar gezondheid haar soms hinderde, bleef ze steeds betrokken bij de werking van het BCG.
Wat Adeline Valkenborg zo merkwaardig maakte, is dat zij in al haar verwezenlijkingen slechts één doel heeft nagestreefd: Integratie van een minderheidsgroep in onze veeleisende maatschappij. Onze maatschappij is zo visueel ingesteld dat er voor blinde en slechtziende mensen tal van moeilijkheden ontstaan om deel te nemen aan het dagelijkse leven.
Als medewerkers van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden merken wij dagelijks het verschil dat door onze organisatie en onze honden gemaakt wordt in het leven van onze geleidehondgebruikers. Als ziende personen in de maatschappij is het soms moeilijk in te schatten wat blind of slechtziend zijn betekent, maar het valt ons op dat de integratie van personen met een visuele beperking vaak moeilijk loopt. Het oprichten van een geleidehondenschool was voor Adeline dé manier om te ijveren voor de integratie van lotgenoten. Net zoals zij, kijken we naar de toekomst, het Centrum moet groeien, het voortbestaan en de groei van het Centrum zijn essentieel om zo snel mogelijk, meer honden op te kunnen leiden en meer lotgenoten te helpen hun mobiliteit te vergroten.
Naar jouw voorbeeld…
Onder de video staat een knop.
Hier kan je op drukken indien je graag een bijkomende beeldbeschrijving van deze video wilt lezen.
Het filmpje begint met de geleidehond van Geert, Yurre, die op de camera af rent doorheen een tuin. Daarna komt Geert zelf in beeld. Hij zit in de vergaderruimte van het BCG en vertelt zijn verhaal. Daarna zien we hem buiten op het terras van het BCG op een houten bankje zitten. Een trainer komt met Geert zijn hond naar hem toe en de hond begroet Geert. De hond laat zich aaien en ligt genietend op de grond. Terwijl Geert over Adeline praat, zien we ook kort een 2 beelden van haar: in het eerste beeld staat ze samen met haar geleidehond in een hal, klaar om te vertrekken. In het tweede beeld draagt ze een microfoontje en wordt ze geïnterviewd. Na deze beelden zien we een andere hond naar de camera toe rennen. Dit is Witse, de geleidehond van Hilde. Daarna zien we Hilde buiten in de tuin op een bankje terwijl Witse haar één van zijn speeltjes brengt. Wanneer Hilde begint te vertellen, zit ze in haar woonkamer in een fauteuil. We zien weer enkele archiefbeelden van Adeline aan het werk met haar geleidehond en van de honden in training. Daarna wisselt het filmpje tussen enkele beelden van Geert, Hilde en wat archiefbeelden over trainingen. We zien Hilde lopen met Witse langs enkele huizen en op een oversteekplaats en Geert geeft Jurre een snoepje. Het filmpje eindigt met de tekst: Een geleidehond is geen luxe, maar een noodzaak. Steun het Belgisch Centrum voor Geleidehonden met daarna het rekeningnummer en het webadres. Hierna volgt het logo van het BCG en nog een kort reclamefilmpje van Hill's.
Wil u meer weten over nalaten aan onze organisatie of schenkingen aan het 0% tarief.
Download dan hier onze nieuwe brochure over nalaten aan het Belgisch Centrum voor Geleidehonden
Mita Van de Velde en Rudy Bombeke uit Nieuwerkerken zijn pleeggezin voor labradorpuppy Finna, een teefje dat later zal worden ingezet als blindengeleidehond. Het eerste anderhalf jaar brengen toekomstige geleidehonden door in pleeggezinnen.
lees meer
De laatste fase van de verbouwing van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden 3.0 is ingeluid door de onvermoeibare inzet van vrijwilligers en de steun van particuliere schenkers, bedrijven en serviceclubs. We spraken met Arthur Vandebosch over de voortgang van dit uitdagende project.
lees meer
In 2020 begon het gezin Veughs – de Wilde aan hun avontuur als pleeggezin. Ondertussen zijn we 3 jaar verder en heeft het gezin, na Elbi en Yello, net hun derde pupje gekregen genaamd Ianco.
lees meerBlijf op de hoogte over de geleidehonden, de activiteiten en onze acties! Ontvang 1 keer per maand nieuws, weetjes, spaartips, promotiemateriaal en foto's van mede-spaarders.
