Historiek

Op 16 juni 2016 namen we afscheid van Adeline Valkenborg. Het was een ongewenst, gedwongen afscheid. Adeline was de oprichtster van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden, ondanks haar visuele beperking.

30 jaar geleden stampte Adeline Valkenborg het Belgisch Centrum voor Geleidehonden zelf uit de grond. Uit noodzaak: het gependel naar haar werk elke dag, was bijna ondoenbaar met een witte stok. Toen haar man zich op een dag had verslapen en niet op tijd aan het station was geraakt om haar op te pikken, sukkelde Adeline op haar eentje naar huis. Eenmaal thuisgekomen, hakte ze de knoop door: dat moest voortaan anders.

Geleidehonden waren een zeldzaamheid eind jaren tachtig en zelfs bijna onvindbaar. Via kennissen waren Adeline en haar man toch één op het spoor gekomen in Groot-Brittannië. Ze moesten de hond ophalen in Frankrijk, waar Adeline nog drie weken met hem kon trainen. Nadien wilde iedere blinde en slechtziende kennis van het koppel ook zo'n hond, waardoor het idee groeide om met een trainingscentrum te beginnen.

Centrum Adeline Valkenborg

Het oprichten van een opleidingscentrum voor geleidehonden is geen exacte wetenschap. Doorheen de jaren waren er verschillende problemen die aangepakt moesten worden en organisatorisch en financiele moeilijkheden die bestaan van het centrum bedreigden. Adeline liet zich echter nooit van haar doel afbrengen en bleef bouwen aan een succesvol opleidingscentrum. Hoewel haar gezondheid haar soms hinderde, bleef ze steeds betrokken bij de werking van het BCG.

Wat Adeline Valkenborg zo merkwaardig maakte, is dat zij in al haar verwezenlijkingen slechts één doel heeft nagestreefd: Integratie van een minderheidsgroep in onze veeleisende maatschappij. Onze maatschappij is zo visueel ingesteld dat er voor blinde en slechtziende mensen tal van moeilijkheden ontstaan om deel te nemen aan het dagelijkse leven.

Als medewerkers van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden merken wij dagelijks het verschil dat door onze organisatie en onze honden gemaakt wordt in het leven van onze geleidehondgebruikers. Als ziende personen in de maatschappij is het soms moeilijk in te schatten wat blind of slechtziend zijn betekent, maar het valt ons op dat de integratie van personen met een visuele beperking vaak moeilijk loopt. Het oprichten van een geleidehondenschool was voor Adeline dé manier om te ijveren voor de integratie van lotgenoten. Net zoals zij, kijken we naar de toekomst, het Centrum moet groeien, het voortbestaan en de groei van het Centrum zijn essentieel om zo snel mogelijk, meer honden op te kunnen leiden en meer lotgenoten te helpen hun mobiliteit te vergroten.

Naar jouw voorbeeld…