“De aanwezigheid, liefde en vriendschap die je van een geleidehond krijgt is immens.”

Er is sinds kort weer een nieuw team aan de slag. Kathleen, die zich tot voor kort nog liet bijstaan door zwarte labradoodle Bootsie, gaat nu met de blonde labrador Jazz op pad. Inmiddels is het paar al goed op elkaar afgesteld en mag Bootsie genieten van haar welverdiende pensioen. We interviewden Kathleen over hoe het nu met hun gaat.

Merkte je dat het tijd was voor Bootsie om met pensioen te gaan?

“Ja, toch wel. Voor de lockdown ging ik nog werken met Bootsie, maar tijdens de lockdown was plots alles van thuis uit te doen en maakte ik eigenlijk alleen nog maar hetzelfde rondje omheen de blok of in de natuur. In het natuurgebied was dat ook altijd aan de arm van mijn man Koen, aangezien Bootsie dan ontspannen aan de gewone leiband kon lopen. Toen we eindelijk terug konden gaan werken, zagen we dat Bootsie niet elke dag zin meer had om mee te gaan. Ook doe ik iedere woensdag samen met mijn moeder boodschappen. Wanneer Bootsie door had dat we ons aan het klaarmaken waren om te vertrekken, spurtte ze al eens naar haar ‘poef’ omdat ze niet mee wilde.”

Wanneer heb je de beslissing gemaakt om opnieuw voor een geleidehond te gaan?

“Mijn zicht is tijdens de lockdown nog meer achteruit gegaan. Vroeger kon ik nog de contouren van bepaalde gebouwen of de straat zien, maar nu is dat echt helemaal weg. In het begin had ik het wel moeilijk met deze beslissing en had ik het gevoel dat ik Bootsie afschreef. Ik dacht dat ik haar nooit ging kunnen thuis laten terwijl ik met een andere hond op stap was. Maar ik heb dan eens met Jazz mogen werken en ik was echt vergeten hoe fijn het was om met een hond te bewegen. Voor mij is het goed dat ik mezelf terug kan behelpen. Ik kan even iets gaan halen of naar de wc gaan in plaats van het te moeten vragen. Ik heb mijn zelfstandigheid terug.”

Wanneer is Jazz bij jou komen wonen?

“Jazz is van 11 april bij mij, maar daarvoor is ze al eens een weekje bij ons geweest in januari. Toen is ze al komen wennen aan de omgeving en natuurlijk aan Bootsie. Voor mij was dat ook wel een voorwaarde om een nieuwe geleidehond te nemen. Bootsie kan een echte queen zijn, dus het was heel belangrijk dat ze met elkaar om kunnen gaan. Het klikte al vanaf het begin tussen Jazz en Bootsie en ze vinden elkaar echt leuk. Bootsie deelt zelfs haar grote ‘poef’ met Jazz.”

Dus de twee meisjes komen goed overeen.

“Ja, ze hebben het fijn met elkaar. We hebben bijvoorbeeld een heel grote tuin, maar toch liggen ze altijd vlak langs elkaar. Of dan gaan Jazz haar dekentje op Bootsie leggen. Het is echt schattig om te zien. Jazz kijkt ook veel naar Bootsie. Zo kan Bootsie bijvoorbeeld het vliegenraam opendoen. Inmiddels kan Jazz dat ook al. Jammer genoeg doen ze het wel niet achter zichzelf dicht. (lacht)”

Jazz is jouw derde geleidehond. Welke verschillen zie je nu tussen de drie?

“Elke hond heeft echt een ander karakter. Mijn eerste hond, Magic, was een tamme goedzak. Daarentegen is Bootsie echt een vrijgevochten geest, een beetje een gipsy woman zeg maar. Jazz is dan weer een kleine, lieve Bambi. We hebben een roze medaillonnetje voor haar gekocht met mijn naam en telefoonnummer en dat past echt bij haar. Ze kan iedereen meteen inpakken. Dat heeft ze ook met ons gedaan. Het is toch elke keer wel anders.”

Hoe heeft een geleidehond jouw leven beïnvloed?

“Voor mij is een geleidehond niet alleen een hond die je helpt met je mobiliteit, maar ook een beste vriend. Psychisch helpt dat mij ook om de dingen te plaatsen. Er komt een heel traject kijken bij een geleidehond: je hebt verantwoordelijkheid, je houdt er rekening mee, je zorgt ook voor hen. Dat geeft een extra dimensie aan een hond en ze houden je letterlijk en figuurlijk op het pad.

Ook kijken jullie (BCG) wel naar een hele goede match. Iedere keer dat ik met mijn geleidehond loop, besef ik dat er enorm veel werk in deze honden gestoken wordt en welk traject ze wel niet moeten doorlopen. Het is zo’n waardevol werk. De aanwezigheid, liefde en vriendschap die je van een geleidehond krijgt is immens. Dat voel ik nu ook met Jazz. Je voelt hoe gevoelig ze kan zijn. Ik heb niet alleen haar nodig , maar zij heeft ons ook nodig.”